Guru Travel

Όμορφο νησί η Μύκονος, δεν είναι μόνο… κοσμοπολίτισσα αλλά καταφέρνει να γοητεύσει ακόμη και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Όπου και αν βρεθείς, παρά την έντονη τουριστική ανάπτυξη, μπορείς να απολαύσεις, ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον, τις δαντελλωτές ακτές της, τα εντυπωσιακά βράχια της, τις παλιές αγροικίες και τα αναρίθμητα ξωκλήσια της στην ενδοχώρα, τους περήφανους ανεμόμυλους και τους μικρούς περιστεριώνες της.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με την διάφανη και δροσερή καλοκαιρινή της ατμόσφαιρα, και τα χρώματά της, το γαιώδες, το γκρίζο, το λευκό και το κυανό σ’ όλες τους τις αποχρώσεις, δικαιολογούν γιατί η Μύκονος, από νωρίς, έγινε ο αγαπημένος τόπος, όχι μόνο καλλιτεχνών – ζωγράφων και φωτογράφων ιδιαίτερα – μα και κάθε είδους διασημοτήτων γενικότερα.

Ολόλευκα σπίτια κτισμένα σε σχήμα κύβου, αραδιασμένα σοφά, και με τάξη μέσα στ’ αμέτρητα δαιδαλώδη σοκάκια με τα ασβεστωμένα λιθόστρωτα, απαρτίζουν τόσο την Χώρα όσο και τους διάφορους οικισμούς της.  Οι για αιώνες ακίνητοι ανεμόμυλοι, σε συνδυασμό με τους κόκκινους τρούλους και τα καμπαναριά των αναρίθμητων εκκλησιών συνθέτουν μια εικόνα απαράμιλλης ομορφιάς. Στο λιμάνι της είναι ένας μικρός πολύχρωμος στόλος από καΐκια και βάρκες και συμπληρώνει με ζωηρές πινελιές αυτό το μοναδικό σύνολο.

Ένα νησί με τους δρόμους και τις πασίγνωστες αγορές του, τα δημόσια κτίρια και ιερά τους, τα πολυτελή σπίτια και μαγαζιά, τις στέρνες, κολώνες ψηφιδωτά, τα αρχαία πηγάδια παντού γύρω διατηρημένα και φροντισμένα, άριστα. Οι παραλίες της Μυκόνου συγκλονιστικές, καλυμμένες με άσπρη ή χρυσή άμμο και με πεντακάθαρα καταγάλανα νερά κερδίζουν τις εντυπώσεις και μένουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό του επισκέπτη.

Το  όνομά της φαίνεται να δηλώνει το “σωρό λίθων” ή τον “πετρώδη τόπο”, και σύμφωνα με τον μύθο κάτω από τους βράχους της Μυκόνου είναι θαμμένοι οι Γίγαντες που εξόντωσε ο Ηρακλής κατά την Γιγαντομαχίες.  Από τα χέρια των Ρωμαίων το νησί περνά σ’ εκείνα των Βυζαντινών, οι οποίοι εκτέλεσαν και έργα για την άμυνα, κατά των Αράβων πειρατών, τον 7ο αιώνα και κράτησαν το νησί μέχρι το τέλος του 12ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια της επικυριαρχίας των Βενετών, καταστρέφεται από το Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα, ναύαρχο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, στα 1537. Επί Οθωμανών, υπάγεται στη δικαιοδοσία του αρχηγού του Οθωμανικού στόλου, και σχεδόν αυτοδιοικείται κατά το σύστημα της εποχής, έχοντας βοεβόδα και επιτρόπους, που προσπαθούν όπως μπορούν να κρατήσουν ίσες αποστάσεις από Τούρκους και Βενετούς. Κατά την Επανάσταση του 1821, οι Μυκονιάτες οδηγημένοι από την ηρωίδα του νησιού Μαντώ Μαυρογένους αποκρούουν με ζήλο μια επίθεση μοίρας του Τουρκικού στόλου και συμμετέχουν στον απελευθερωτικό αγώνα.

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ

Χώρα Μυκόνου

Η Χώρα της Μυκόνου επάξια χαρακτηρίζεται ως «Μικρή Βενετία». Ανάμεσα στις γειτονιές Κάστρου και Σκάρπας είναι η γραφική γειτονιά Αλευκάντρα που με τα πολύχρωμα μπαλκόνια της και τα ξύλινα “μπουντιά” «κρέμεται» πάνω από την θάλασσα.Μπορεί να απολαύσει κανείς από εδώ σίγουρα ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Ελλάδας. Το Δημαρχείο της Χώρας, ένα διώροφο κτίριο του 1780 είναι άξιο φωτογράφησης. Δίπλα του, το λιτό και επιβλητικό κτίριο “του Μαύρου” υπήρξε το πρώτο δημόσιο σχολείο της Μυκόνου, που χτίστηκε επί Όθωνα με ευδιάκριτα τα ρομαντικά στοιχεία της εποχής.

Μικρή Βενετία

Mεταξύ Κάστρου και Σκάρπας είναι η γραφική γειτονιά που με τα πολύχρωμα μπαλκόνια της και τα ξύλινα “μπουντιά” κρέμεται – θαρρείς – πάνω από την θάλασσα. Μπορεί να απολαύσει κανείς από εδώ σίγουρα ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Ελλάδας.

Πελεκάνοι

Ένα ιδιαίτερα αγαπητό και μάλιστα πολυφωτογραφημένο θέμα της Μυκόνου, είναι ασφαλώς οι πελεκάνοι, τους οποίους μπορεί ο επισκέπτης να συναντήσει καθώς περιφέρεται αμέριμνος στη Χώρα, ανάμεσα στους χιλιάδες τουρίστες. Θα άξιζε τον κόπο να αναφέρουμε εδώ το σύντομο ιστορικό της παρουσίας πάνω στο νησί αυτών των πελεκάνων: Το 1958, έπεσε στη θάλασσα, κοντά σε ένα καίκι από το νησί, ένας νεαρός πελεκάνος που για άγνωστο λόγο αναγκάστηκε να αποχωριστεί πό το κοπάδι του. Ένας ψαράς τον μάζεψε κι αφού τον φρόντισε, τον έφερε στο λιμάνι. Αφού ξεκουράστηκε, έφαγε καλά και δυνάμωσε ο πελεκάνος αυτός, προσαρμόστηκε τόσο που έμεινε μόνιμα πιά στη Μύκονο, όπου οι ψαράδες κάτοικοι του πρόσφεραν τροφή και φροντίδα. Του έδωσαν μάλιστα κι όνομα ανθρώπινο, τόσο το άγριο αυτό πουλί τους είχε γίνει αγαπητό: ήταν πιά για όλους ο Πέτρος. Ο πρώτος αυτός πελεκάνος έγινε γρήγορα η ‘μασκότ’ του νησιού, ρόλο που κράτησε μέχρι το θάνατό του το 1986.

ΜΟΥΣΕΙΑ

Αρχαιολογικό Μουσείο

Το κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Μυκόνου κτίστηκε το 1900-02 στο Καμνάκι, για να στεγάσει αρχικά τα πλούσια ευρήματα του ‘ Βόθρου της Καθάρσεως’ του 5ου π.Χ. που αποκαλύφθηκε στη Ρήνεια το 1898 και των άλλων ταφών του νησιού. Η πλούσια συλλογή των αγγείων του είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτική για την κυκλαδική κεραμική από την γεωμετρική εποχή έως στον 6ο π.Χ. αι. Εκτίθενται επίσης θαυμάσια μελανόμορφα και ερυθρόμορφα κεραμικά και άλλα ευρήματα, ταφικά ελληνιστικά ανάγλυφα κ.ά. γλυπτά. Από τα ευρήματα της Μυκόνου, εντυπωσιάζει ιδιαίτερα ο μεγάλος ‘Πίθος της Μυκόνου’ με τις πλούσιες ανάγλυφες παραστάσεις του από τον Τρωικό Πόλεμο.

Λαογραφικό Μουσείο

Το Λαογραφικό Μουσείο Μυκόνου βρίσκεται στη θέση Κάστρο, περιλαμβάνει έξι κύριες αίθουσες που φιλοξενούν συλλογές παλαιών επίπλων, βυζαντινών εικόνων, λαϊκών κεραμικών, παλιών αναμνηστικών πιάτων.

Μύλος του Μπόνη – Το Σπίτι της Λένας

Με επίκεντρο τον παλιό Μύλο του Μπόνη που βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους λειτουργίας και το μυκονιάτικο μεσοαστικό σπίτι του 19ου αι., με την επίπλωση και τον εξοπλισμό του, το “Σπίτι της Λένας”, ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή  με ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του παλαιού τρόπου ζωής.

Ναυτικό Μουσείο

Το ναυτικό Μουσείο Αιγαίου βρίσκεται στην θέση Τρία Πηγάδια, περιλαμβάνει ομοιώματα των κωπήλατων, ιστιοφόρων και ατμήλατων πλοίων που από την Προϊστορία έως τις μέρες μας όργωναν το Αιγαίο. Με πλούσια συλλογή χαρτών και άλλων χαρακτικών, αρχαίων νομισμάτων και σταθμών. Εκτίθενται ακόμα αμφορείς και όργανα πλοήγησης.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ –ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

Μοναστήρι της Παναγίας Τουρλιανής

Στην Άνω Μερά θα επισκεφθείτε το μοναστήρι της Παναγίας Τουρλιανής, που ιδρύθηκε το 1542 από δύο μοναχούς της Εκατονταπυλιανής της Πάρου, στη θέση παλιότερης εκκλησίας της Παναγίας. Το 1767 το μοναστήρι ανακαινίστηκε και απέκτησε τη μορφή που έχει σήμερα. Το εξαιρετικής τέχνης, ξυλόγλυπτο τέμπλο κατασκευάστηκε το 1775 στη Φλωρεντία, σε στυλ μπαρόκ είναι όλο επιχρυσωμένο και φέρει ολοζώντανους χρωματισμούς στα λουλούδια, στους αμφορείς, στους αγγέλους και στα υπόλοιπα στοιχεία που το κοσμούν. Τον επισκέπτη εντυπωσιάζει επίσης η όλη αρχιτεκτονική της Μονής και ιδιαίτερα του κωδωνοστασίου. Στο μικρό μουσείο φυλάσσονται σημαντικά εκκλησιαστικά κειμήλια (εικόνες, χρυσοκέντητοι επιτάφιοι, οι πρώτες καμπάνες της Μονής κ.λπ.).

Μοναστήρι Του Παλαιόκαστρου

Πρόκειται για γυναικεία μονή του 18ου αιώνα, τυπικό δείγμα μοναστηριακής αρχιτεκτονικής των Κυκλάδων, που βρίσκεται στα βόρεια της Ανω Μεράς. Το όνομά της το οφείλει στον ομώνυμο γειτονικό λόφο (“Παλιόκαστρο”) που στέφεται από μεσαιωνικό κάστρο (αρχαίο Βυζαντινό και στη συνέχεια ανακαινισμένο από τους Γκίζι) . Είναι θεμελιωμένο επάνω σε εμφανή λείψανα αρχαίας οχύρωσης. Στην περιοχή του αναγνωρίζεται η μια από τις δυο αρχαίες πόλεις της Μυκόνου. Μπορεί κανείς να δει μεταξύ άλλων στην ίδια περιοχή την εκκλησία του Αγ. Βλάσση με τον μεγάλο περιστερεώνα της και ένα ιδιότυπο προϊ-στορικό ταφικό μνημείο, αποτελούμενο από ένα μεγάλο γρανιτόλιθο που υψώνεται 3μ. πάνω από το έδαφος.